نگهبان

مردم از دیدنش می ترسند. از سر راهش کنار می کشند. نگاه شان را می دزدند. مردم سرمازده و کبود. توی سرمای زیر صفر بچه هایی را می بیند که روی پشت بام ها کنار سگی ایستاده اند و زل زده اند به او. با یک تا پیرهن کثیف پارچه ای. لباس، چسب تن شان شده و لرزیدن شان از پشت پارچه های چرک گرفته پیداست. سگ ها هم پارس می کنند. هر وقت که می آید لاجان پارس سگ ها همه جا را می گیرد. انگار گرگ دیده باشند زوزه می کشند ولی جرئت ندارند نزدیکش شوند. روی پشت بام ها یا کنار دیوارها می ایستند و از دور پارس می کنند. گاهی می ایستد زل می زند به سگی که آرواره هایش را با غیظ به هم می کوبد. سگ سر جاش می ایستد. بزاقش از گوشه آرواره ها می ریزد پایین. کمی بعد آرام می شود. زوزه خفیفی می کشد. دوری می زند و از سر راهش کنار می رود.