کتاب برای اینهمه سرگردانی اثر محمدرضا احمدی انتشارات نامه مهر

دلم می خواهد عین مار به خودم بپیچم و درد را با همه وجودم در خودم ساده کنم. آتش؛ آها آتش واژه ی مناسبی ست برای حقیقتی که در سرم زبانه می کشد. خاکستر؛ درست است خاکستر هم واژه مناسبی است برای چیزی که روی موهایم می نشیند و عشق؛ شاید عشق واژه ی درستی برای برآیند زندگیم باشد. زندگی؛ اما حتما کلمه خوبی برای این همه سرگردانی نیست. برای این همه آتش و دود و خاکستر. که چی؟ که بسوزیم و بسوزانیم؟ که خاکستر را تجربه کنیم؟ که درد مثل باران، نم نم، ریز ریز روی سرمان بنشیند که خاموشمان کند و نتواند؟ که بمیریم بی آنکه فهمیده باشیم مرده ایم؟ که بخوابیم در حالکیه فکر می کنیم بیداریم؟ واقعا که چی؟