کتاب بیگانه اثر آلبر کامو انتشارات نوای مکتوب

آلبر کامو در سن چهل و چهار سالگی، درسال 1957 هنگامی که نامزد دریافت جایزه نوبل در ادبیات شد، دنیا را نوعی شگفتی در بر گرفت که چگونه چنین جایزه ای ارزشمند به نویسنده جوانی چون وی اهدا می‌شود. اما داوری هیات اعطای جایزه فرهنگستان سوئد غیر از این بود و در تقدیری که از او شده بود این جمله به چشم می خورد: «با اشتیاق روشن‌بینانه‏ای، دشواری‏‌های وجدان آدمی را در عصر کنونی، روشن ساخته است.» آلبر کامو در پاسخ به همه خوانندگان که از او درباره قهرمان داستان بیگانه می‏‌پرسند که این چه سرنوشتی است که تو برای این انسان پاکدل مقرر داشتی، توضیحی درباره وی داد، توضیحی که از هر حیث در خور تعمق و تفکر است: «قهرمان داستان به مرگ محکوم می‌شود. دلیلش این است که او بازیگری نمی‌‏داند. او نسبت به اجتماعی که در آن زیست می‌‏کند بیگانه است. او در حاشیه زندگی می‌‏کند، در حول و حوش یک زندگی تنهای خصوصی و آمیخته با لذایذ شهوانی. با این همه، بعضی از خوانندگان دچار این تردید می‏‌شوند که او را "یک طفل بی‏صاحب" بخوانند. شما زمانی تصویری راستین از این شخصیت می‏‌یابیدـ و یا با نیت باطنی مصنف نزدیک می‏‌شوید که از خود بپرسید چرا قهرمان داستان نقش خود را در زندگی درست بازی نمی‏‌کرد. جواب خیلی ساده است: این مرد از گفتن دروغ ابا می‌‏کند. دروغ تنها این نیست که او از آنچه حقیقت ندارد سخن به میان آورد. دروغ همچنین عبارت از این‌ست که او، از بیش از آنچه حقیقت دارد، بگوید و تا آنجا که به روح و احساس آدمی برخورد می‏‌کند، بیش از آن بگوید حس می‌‏شود. این همان کاری است که ما هر روز می‌‏کنیم و بدین سان زندگی راه ساده می‎‏سازیم. بدین سان این جوان برای من نه تنها یک "آدم بی‌صاحب" نیست، بلکه مردی است بی‏‌پیرایه و بینوا، که عاشق خورشید است که سایه ای از خود باقی نگذارد. این واقعیتی است غیرقابل انکار که او دارای همه نوع حساسیت نیست اما در وجود او شوری عمیق و سرکش موج می‌زند، شوری نسبت به حقیقت و راستی.»